20 mei - 26 mei 2019

Maandag 20 mei:
Mijn buddy Sophie is jarig vandaag!!🎉 Eigenlijk wilde ik ontbijt op bed voor haar maken, maar dat leek mij toch geen goed idee (broodkruimels in het bed enzo😊). Aan tafel zongen we met de groep voor haar en gaven we onze cadeaus. We hadden een reisboek en douchegel van Rituals gegeven. Vooral het reisboek vonden we erg bij haar passen. Ze was er ook echt blij mee volgens mij. Na het eten maakten we ons klaar voor stage. Vandaag is ook de eerste stagedag van Sophie en mij op de surgical ward. Hier liggen mensen die geopereerd moeten worden of al geopereerd zijn. Je ziet op de afdeling vooral veel wonden. We hebben vandaag de wondverzorging van een man gezien. Het werd professioneel behandeld, zelfs met steriele handschoenen. Ook hebben we een klein stukje van een bevalling gezien. Anouk en Emma belden ons dat er bij hun op de afdeling een bevalling zou beginnen, dus wij gingen daar heen (na overleg op onze afdeling). We zagen een vrouw die erg veel pijn had. Ze was zwanger van een tweeling. Toen wij binnenkwamen had ze 2 centimeter ontsluiting. Na 20 minuten denk ik had ze opeens 7 cm, maar alsnog werd ze later naar de operatiekamer gereden voor een keizersnede. We probeerde hier ook bij te zijn, maar we mochten helaas niet met zo veel man op de OK. Dit was erg jammer. Ik had dit ook graag willen zien. Toen we weer terug op onze afdeling waren, lazen we de dossiers van de patiënten door. Ook kregen we nog een rondleiding van John over de afdeling. Dit was wel fijn, want nu wisten we dat er een vrouwen en een mannenafdeling was; dat er een 'wounddressingroom' (behandelkamer voor wonden) was en dat er zelfs een rustkamer is voor het personeel op de afdeling. Verder legde John nog wat basisdingen uit over de afdeling en praatten we nog even met de arts over de verschillen tussen Nederland en Ghana. Hierna zat onze 1e stagedag op de surgical ward erop. Nadat we ons weer uitgeschreven hadden bij het ziekenhuis, haalden we boodschappen. Toen ging het mega hard regenen, dus schuilden we bij het ziekenhuis. We moesten toch nog wachten op de taxi. Felicia regelde een taxi en Marleen en ik sprintten met boodschappen en al naar de taxi toe. De rest van de groep zat al in een andere taxi op weg naar Golokwati om daar boodschappen te doen. Toen we thuis aankwamen, was de rest van de groep nog niet thuis. Omdat zij de sleutel bij hadden van ons huis, wachtten wij bij de moeder van Lidia totdat zij eraan kwamen. Toen ik eenmaal thuis was, maakten ik lunch. De stroom was weer door de regen en het onweer uitgevallen, dus een geroasterde botherham zat er dit keer niet in. Na het eten maakte Anouk foto's van Sophie en mij met slingers voor haar verjaardag. Daarna ging ik slapen. Ik had vannacht namelijk uren wakker gelegen. Toen ik na anderhalf uur wakker was, belde ik mijn moeder en mijn broertje op om onder andere te vertellen hoe het op stage gegaan was. Op dat moment ging de stroom weer aan, echt heerlijk! Marleen riep mij op een gegeven moment om te vertellen dat we konden eten. Ze hadden pannenkoeken voor Sophie haar verjaardag gemaakt! Ze leken op American pancakes en sommigen waren zelfs nog in een hartjes vorm. De pannenkoeken waren echt heerlijk. Echt fijn om weer even wat anders te eten dan rijst of pasta. Nadat Sophie en ik de afwas deden, gingen we slapen. Ik merk namelijk echt aan mijzelf, dat al die indrukken die je opdoet op een dag en gewoon het verschil in leefsijl erg veel energie kost. Hierdoor ben ik eigenlijk standaard de hele dag moe. Goed mijn rust pakken is daarom echt fijn (en belangrijk 😜).

Dinsdag 21 mei: 2e dag op surgical ward 
Tijdens stage heb ik veel gezien. De verpleegkundige verschoonde alle wonden op de afdeling en Sophie en ik keken mee. Ook heb ik katheterwissels gezien en het verwijderen van hechtingen. De wondzorg vond ik best heftig om te zien, want er waren best wel diepe en grote wonden, maar ik vond het wel heel interessant. Naast de steriele handschoenen dragen ze ook een schort; een haarnetje en een mondkapje bij het verzorgen van de wonden. Sophie en ik moesten ook een haarnetje en een mondkapje op, omdat wij meekeken bij de wondzorg. In Nederland hoef je geen materialen op of aan als je staat te kijken bij de wondzorg. Als je de wondzorg zelf bij een patiënt uitvoert, doe je eigenlijk alleen handschoenen aan (met uitzondering van patiënten die in isolstie liggen). Nadat ik met de wondzorg meegekeken had, sprak ik nog een tijdje met de verpleegkundige die de wondzorg deed bij de patiënten. We hadden het over de verschillen tussen Nederland en Ghana in het ziekenhuis. Het was echt een leuk gesprek. Ik had ook niet gedacht dat ik zo makkelijk een gesprek in het Engels kon voeren. Het ging mij wel goed af. Na de pauze werkte Sophie en ik aan de 2e casus (stageopdracht), omdat er op de afdeling niet echt veel te doen was op dat moment. Na stage gingen Sophie, Emma, Anouk en ik Kpando in om op de markt boodschappen te doen. Daar hebben we ook nog even naar stoffen gekeken voor kleding, maar helaas niets gevonden. Felicia en Marleen waren ondertussen nog in het ziekenhuis aan het meekijken met een operatie, die ze graag wilden zien. Om 3 uur waren wij 4e weer terug thuis. Na wat gegeten te hebben, keek ik een film en luisterde ik muziek, totdat we konden eten. Ondertussen was de stroom weer eens uitgevallen. Tijdens het eten was het gelukkig weer aan. Emma en Anouk hadden rijst met kerriesaus (en groenten) en ei gemaakt. Het was weer erg lekker. We proberen altijd zo gevarieerd mogelijk te eten, maar dat is best een opgave soms. Je hebt namelijk steeds dezelfde basisingrediënten, zoals pasta; rijst en tomatensaus. Elke dag proberen we hier net weer wat anders mee te maken. Tot nu toe vind ik dat het aardig lukt. Na het eten stipelde we de vakantie uit. Alleen de hotels moeten nu nog uitgezocht en geboekt worden. Hierna belde ik mijn ouders voor de financiën en maakten Sophie en ik het huis weer schoon. Vervolgens ging ik naar bed.

Woensdag 22 mei:
Het is vandaag alweer de laatste stagedag van de week. 'S ochtends werkte we weer aan onze casus op de afdeling. We vertelde aan John wat we al hadden tot nu toe. Dit ging niet al te soepel, omdat we niet verwacht hadden dat we dit vandaag al met John zouden doornemen. Hierdoor konden we het gesprek dus ook niet voorbereiden, waardoor we heel veel woorden niet in het Engels wisten en het gesprek dus niet echt soepel liep. John vertelde ons dat de casus 'oke' was, maar dat er nog wel wat aangepast moest worden. Na het gesprek deden Sophie en ik de controles aan de kant waar de vrouwen lagen en keken we mee met een opname. Ook hielpen we mee met de wondzorg van eerst een mevrouw en daarna van een man. De vrouw had wonden tot op het bot. Dit was erg ingrijpend. De man had zijn been gebroken en daarbij wonden gekregen. Ze hadden uit het gips een deel weggesneden om de wond te kunnen verzorgen. Dit vind ik wel slim bedacht, want zo kan de breuk ook niet verschuiven tijdens de wondzorg. In de pauze viel het ons op, dat het echt heel druk was bij de oogkliniek. Dit was al een paar dagen zo, maar vandaag kwamen wij er dus achter dat er gratis behandeling was deze week. De mensen stonden echt met de benen buiten. De arts kwam op een gegeven moment zelfs buiten de intake doen. Dat was wel bijzonder om te zien. Na de pauze keken en hielpen we mee in de 'wounddressingroom'. Daar werden op dat moment katheters gewisseld en (steek)wonden verbonden. Je ziet hier in Ghana wel andere wonden dan in Nederland. Hier hebben ze vooral veel wonden door een motor- of auto-ongeluk, zo ook de jongen van 14 jaar van onze casus. Ook zie je geregelt steekwonden. In Nederland heb ik dit niet zoveel gezien en al helemaal niet zo heftig. Nadat ik het verband eraf haalde bij een patiënt met een (thorax)drain en steekwonden, was het alweer tijd om naar huis te gaan. Toen ik thuis was, ging ik douche. Ik stond er net onder toen de stroom uitviel.... Daar stond ik dan in het donker. Het was erg onhandig, maar gelukkig had ik nog wel water. Dat is ook wel eens anders geweest. Na het douchen wilde ik eigenlijk mijn was doen, maar toen begon het te regenen. Ik besloot om dat dan maar morgen te doen. In de middag kwam Lidia nog langs met de slotenmaker en haar kinderen. Het slot van de voordeur was namelijk s'ochtends stuk gegaan. Dit kwam hij weer repareren, wat echt super fijn was. De kinderen van Lidia vroegen mij op een gegeven moment wat ik aan het doen was. Ik had namelijk wat wondjes, waar ik pleisters op aan het doen was, toen zij binnenkwamen. Volgens mij hadden zij nog nooit een pleister gezien, want ze waren er naar aan het staren. Hier zijn pleisters volgens mij ook nergens te koop. Ik heb ze tot nu toe namelijk nog niet gezien. Gelukkig had ik ze zelf meegenomen vanuit Nederland, want ik kan nog al onhandig zijn 😁. Nadat ik hun ook een pleister op had geplakt, gingen Sophie en ik koken. We maakten macaroni met tomatensaus met daarin groenten. Het vlees lieten weg achterwegen dit keer, omdat we de kippenworstjes wel even gezien hadden. Tijdens het koken kwam de elektricien langs om het licht op onze kamer te maken. Na omgerekend 1 euro (!!) betaald te hebben, kwam hij even later met een nieuwe lamp terug. Hij verwisselde de lamp en het probleem was weer verholpen! Alsnog vergat ik de hele tijd om het licht aan te doen op de kamer toen het gemaakt was. Elke keer als ik de kamer op ging, had ik mijn hoofdlamp gewoon nog aan 😊. Marleen, Sophie en ik bespraken na het eten, hoe we de voorlichting vorm wilde geven (voor de les die we morgen gaan geven). We schreven op, wat we in grote lijnen willen vertellen. Als we de woorden niet in het Engels wisten, zochten we dat op internet op. Zo bereidden we de voorlichting dus voor. Hierna luisterde Sophie, Felicia en ik muziek op de kamer van Sophie en mij. De rest van de meiden lagen al op bed. Na het huis afgesloten te hebben, ging ik ook slapen.

Donderdag 23 mei:
Vanochtend werd ik eindelijk uit mijzelf wakker. We hoefte pas om 11 uur op onze basisschool te zijn voor de voorlichting, dus we konden lekker uitslapen 😍. Toen we iets voor elf aankwamen, bleek het dat we er eigenlijk kwart over 9 al moesten zijn 😱. Dit was een gevalletje miscommunicatie, maar gelukkig deden ze hier niet moeilijk over en konden we om 11 uur de les geven. Nu gaven we les aan oudere kinderen. De jongste was 12 jaar en de oudste 16. Dit waren kinderen uit groep 5 en 6. We gaven dus les aan 2 andere klassen dan vorige week. Deze les draaide om de puberteit en daarbij behandelde we ook wat seksgerelateerde onderwerpen. De kinderen durften vragen te stellen en kwamen echt met goede vragen, waar wij zelfs even over na moesten denken. Ook deze les leerden zowel de kinderen als de docent nieuwe dingen bij. Dit was leuk om te horen. Na de voorlichting wisselde we nummers uit met de docent en spraken we af dat we volgende week er weer om 11 uur zouden zijn (om niet nog eens te laat te komen😊). Toen wij thuis kwamen, lag de stroom er nog steeds uit. Voordat we naar de voorlichting gingen, was de stroom ook al een aantal uren uit, dus we hoopten dat als we terug zouden komen dat de stroom weer aan zou zijn maar helaas... Marleen, Sophie en ik gingen daarom buiten maar de was doen. Dat moest ook nog gebeuren en buiten was het nu koeler dan binnen. Net toen we klaar waren met de was, ging de stroom weer aan! Wat een timing!! De anderen kwamen toen net terug van hun voorlichting. We aten samen en vervolgens viel de stroom wéér uit. We hadden net op het goede moment gegeten dus. (De waterkoker en het tosti ijzer werken namelijk niet als er geen stroom is🙃.) Na het eten deed iedereen wat voor zichzelf. Ik keek een film en luisterde muziek. De stroom ging weer aan tegen vieren. Tegen vijfen haalde ik mijn was van de lijn af en legde ik het in de kast. De kleren waren niet bepaald schoon geworden, maar ik deed het ermee. Toen was het alweer tijd om te gaan eten. Marleen en Felicia maakte aardappelpuree met worstjes en witte bonen in tomatensaus. Op de witte bonen na vond ik het lekker. Even weer wat anders. Na de afwas maakte we popcorn! Dit was helaas niet zoals we gehoopt hadden. De popcorn, en dan vooral de 'zoete', was erg verbrand. Er was meer verband dan dat er goed was... De goede stukjes vond ik wel gewoon goed smaken. S'avonds deden Sophie, Emma, Anouk een spel en kletste we wat. Het was zo gezellig, dat we op een gegeven moment K3 nummers aan het meezingen waren🤭. Toen we naar de tijd keken, bleek het al half 12 te zijn. We zijn maar snel naar bed gegaan, want we hadden afgesproken om morgen om 9 uur in Hohoe te zijn.

Vrijdag 24 mei:
Na het ontbijt namen wij vanuit Golokwati de taxi naar Hohoe om stoffen te kopen en boodschappen te doen in een supermarkt. Je hebt namelijk alleen in Hohoe een goede supermarkt. Je moet het normaal gesproken hebben van de marktkraampjes aan de straat, maar daar kan je geen chocoladepasta of zoiets kopen. Toen we in Hohoe aankwamen, zochten we eerst naar stoffen. Zelf had ik al de stoffen die ik wilde hebben, dus ik hielp de anderen met zoeken naar stoffen voor hun kleding. Na 2 winkels gezien te hebben, gingen Marleen, Felicia en ik met de taxi naar de supermarkt. De rest van de groep liep nog even naar het stofkraampje waar we eerder waren, omdat Anouk nog niet de stof had gevonden die ze graag wilde. Hierna zouden zij weer naar Golokwati terug gaan om daar nog wat kleine dingen te halen op de markt. Wij deden met z'n drieën de grote boodschappen in de supermarkt. Toen we hiermee klaar waren, hielden we een taxi langs de weg aan om ons weer terug te brengen naar Golokwati. Rond half 1 kwamen we weer thuis aan. De bananen moesten op, dus we maakten bananenpannenkoeken. We prakten de oude bananen en deden daar kaneel en eieren bij. Dit was dan het beslag voor de pannenkoeken. Het smaakte erg lekker, vooral heel zoet (, omdat de bananen hier heel zoet zijn). De stroom was de ene keer wel en de andere keer niet aan. Het veranderde per kwartier zo wat. Rond 2 uur begon het heel hard te regenen en te onweren. De stroom deed het gek genoeg toen nog wel. In de middag was ik in slaap gevallen, toen ik een film aan het kijken was. Toen ik weer wakker was, keek ik de film verder, totdat we konden eten. Anouk en Emma hadden spaghetti met tomatensaus gemaakt, maar dit keer zat er ook courgette in! We zijn er namelijk vandaag achter gekomen dat ze dat hier ook verkopen. De spaghetti smaakte dus even net weer wat anders dan anders. Na het eten kletste we wat aan tafel. Hierna belde ik met mijn vriendin. Vervolgens maakte Sophie en ik de wc en het huis schoon. Ook vulde we de waterton met water. We gebruiken namelijk 2 watertonnen in de keuken om onder andere mee te koken. 1 van de 2 tonnen moest bijgevuld worden. Dit deden we met een wastijl. Deze vulde we eerst onder een kraan en daarna tilde we deze naar de keuken om hem in de ton te legen. Hier waren we wel eventjes mee bezig. Inmiddels was het al 9 uur geweest. Sophie en ik speelde nog 4 op een rij in de woonkamer, voordat we naar bed gingen. 

Zaterdag 25 mei:
Ik was vanochtend weer vroeg wakker, dus ik ging op tijd ontbijten en downloadde nog een aantal films op Netflix (wat bijna de hele dag duurde, omdat het internet hier niet al te best is). Toen iedereen ontbeten had, besloten we met z'n alle de grote schoonmaak te doen. Sophie, Anouk en ik maakte de woonkamer en de kamer bij de keukentafel schoon. Felicia en Marleen ontfermde zich over de badkamer en Emma deed de keuken en de koelkasten. Hierna maakte iedereen zijn eigen kamer nog schoon. Omdat de vloer nog nat was door het dwijlen, zaten we op een gegeven moment met z'n 4e in onze kamer. Iedereen deed een beetje zijn eigen ding. Mijn vader belde nog even om de afgelopen week door te spreken. Het was wel fijn om weer even zijn stem te horen en te weten hoe het er in Nederland er aan toe gaat. Hierna luisterde ik muziek en maakte ik lunch. Ook speelde ik nog spelletjes op mijn telefoon en verbouwde Anouk, Sophie en ik de huiskamer. We hadden de meubels verplaatst voor het schoonmaken, maar nog niet teruggezet. Uiteindelijk hadden we een hele nieuwe opstelling gecreëerd met de meubels om het gezelliger te maken. Rond 5 uur vertrokken we met de taxi naar Carlito in Hohoe. Hier hadden we afgesproken met de andere Nederlandse studenten (onze bijna buren) om te eten. Ik at weer een pizza, die echt super lekker was. Ook deelde ik een bananensplit met Romy (een van de andere studenten). Het was vanille ijs met chocoladesaus en banaan. Zo lekker om een keer weer een toetje te eten! Aan het eind kochten we nog water, omdat we al een aantal dagen zonder water zaten. De zakjes water waren namelijk niet meer geleverd en flessen zijn hier veel duurder, dus we wilde liever wachten op de zakjes (maar dit duurde ons toch te lang). Vanuit Carlito werden 3 taxi's geregeld, die ons weer naar Golokwati brachten. Achteraf bleek dit een duur grapje, maar op zich waren we allang blij dat ze ons naar Kwati wilde brengen. Voordat we naar huis liepen, boden de andere studenten aan om waterzakjes aan ons uit te lenen. We hadden namelijk ons waterprobleem aan ze verteld. We liepen dus met ze mee naar hun huis om 2 zakken met waterzakjes mee te nemen. Daar waren we erg blij mee, want dan konden we weer even vooruit en hoefte we onze tanden niet meer te poetsen met cola of sap. (Dat moesten we namelijk...) Inmiddels was het alweer rond de klok van 11 en gingen we slapen. 

Zondag 26 mei:
Omdat we gister de grote schoonmaak gedaan hadden, hoefte we dat vandaag niet meer te doen. Dat was wel weer lekker, want eigenlijk zouden we vandaag gaan schoonmaken en gister naar de 'waving village' (soort fabriek met weefgetouwen) gaan. Dit kwam er uiteindelijk niet van, omdat we niet precies wisten waar het was en of het überhaupt nog wel bestond. Toen ik opstond en wilde gaan ontbijten, zag ik dat het brood beschimmeld was. Omdat niemand wakker was en we toch brood moesten hebben, ben ik alleen naar de markt gelopen. Hierna maakte ik ontbijt. Een voor een kwam de rest ook aan tafel. Na het ontbijt probeerde we de kakkerlak in de wc dood te maken. Die had ik namelijk vanochtend opgemerkt toen ik naar de wc ging, maar ik dacht toen dat hij dood was. (Hij lag namelijk op zijn rug en bewoog niet.) Eerst spoten we de kakkerlak onder met insectenspray. Dat werkte niet, want hij begon alleen maar meer te bewegen en te spartelen. Hierna veegde Felicia het beest met een bezem dichter naar de wc-deur toe, zodat we er beter bij konden. Dit ging mis, want het beest was ontsnapt... Op een gegeven moment vond Sophie de kakkerlak weer terug bij de wc. Ik veegde hem naar buiten en goot daarna bleek over hem heen. Toen bewoog hij niet meer. Hierna gooide we hem de goot in en spoelde we hem weg. Nu konden we allemaal weer veilig naar de wc. 🎉 De rest van de ochtend deed iedereen zijn eigen ding. Ik was nog steeds bezig om films te downloaden op Netflix. Om de tijd te doden deed ik daarom maar wat spelletjes en luisterde ik muziek. Ook belde we Hans nog even om onze ervaringen hier met hem te delen. 'S middags kwam Lidia langs en lunchte we met z'n alle. Hierna deden Marleen en Felicia boodschappen voor het koken voor 's avonds. Ze hadden onder andere plantain gehaald. We aten plantain met salade. Na het eten boekte we de hotels voor de vakantie. Ook regelde we de financiën. Rond 10 uur gingen we naar bed. Morgen moeten we namelijk weer kwart voor 6 op voor stage...