17 juni - 23 juni 2019

Maandag 17 juni: OK 
Vandaag is de 1e stagedag op de theater. Dat betekent dus veel operaties en bloed! Het vroeg opstaan was wel weer even op opgave, maar toen we eenmaal op de afdeling waren, was daar niets meer van te merken. Op de theater heb je verschillende ruimtes. Je komt binnen bij de verpleegkundige post, waar ook de verkoeverkamer is. Rechts daarvan heb je een kleine operatiekamer voor als er een ongeluk gebeurd is. Weer een kamer verder heb je een rustkamer voor de verpleegkundigen en de artsen. Daarbij zit ook een badkamer bij, om je eventueel op te frissen. Er zit ook nog een badkamer achter de kleine operatiekamer voor de patiënt. Links van de verkoever zit de omkleedruimte voor het personeel en daarachter kan je onder andere je was inleveren. De sluis bevindt zich weer een ruimte verder. Daar doe je een mondkampje en een haarnetje op. (Je hebt dan al je OK-kleding en je Crocs aan.) Ook was je daar je handen en je armen. Als je de sluisdeur open maakt, kom je in de operatieruimte. Hier staan 2 bedden met apparatuur er langs (zoals een beademingsmachine). Verder hebben ze daar steriele materialen liggen, die ze gebruiken bij de operatie. Toen wij op de afdeling kwamen werden we hartelijk ontvangen. We kleedde ons om en kregen daarna meteen een rondleiding over de afdeling. De vrouw die ons mee nam, vertelde veel over de afdeling en was erg aardig. Na de rondleiding maakte we nog een verkoeverbed op samen met de verpleegkundige (,die ons had rondgeleid), waarna we moesten wachten op een spoedje. Op maandag doen ze namelijk nooit geplande operaties. Maandag staat hier in het tegen van spoed (denk aan spoedkeizersnedes of andere spoedoperaties). Bijna alle operaties worden met een ruggenprik verricht. Behalve als ze in je hoofd gaan opereren, dan wordt de algehele narcose gebruikt. Een roesje kennen ze eigenlijk niet. Toen we na de pauze weer terug op de afdeling kwamen, zagen we dat er een operatie ging beginnen. Wij kleedde ons snel om en vroegen of wij ook bij de operatie aanwezig mochten zijn. Er waren namelijk al 5 andere studenten extra in de operatiekamer. Gelukkig mochten wij daar ook nog bij. Toen we eenmaal in de operatiekamer waren, zagen we dat er een keizersnede plaats ging vinden. Dit wilde ik graag zien, want dit is een unieke kans. In Nederland krijg je dit namelijk nooit meer te zien, want als stagiair mag je niet bij een operatie aanwezig zijn. Maar helaas ging het niet zoals ik gehoopt had... Toen ze de buik open gesneden hadden, begonnen de chirurg en de operatiesassistent aan de buik te trekken. Ze scheurde de buik als het ware met veel geweld open. Het werd een heel bloedbad, waar mijn lichaam schijnbaar niet zo goed tegen kon. Ik werd erg misselijk en duizelig en op een gegeven moment werd het wit voor mijn ogen. Later hoorde ik van Sophie, dat ik flauw gevallen was en voorover viel. Volgens Sophie had ik een behoorlijke smak op de grond gemaakt. Er zat een diepe snee op mijn kin; mijn tand was deels afgebroken en ik had kaak- en hoofdpijn. Ik realiseerde mij pas wat er gebeurd was, toen ik in een ziekenhuis bed lag. Vrijwel meteen belde ik mijn moeder op en legde ik het verhaal uit. Hierna werd mijn wond gehecht. In eerste instantie wilde ik geen hechtingen, omdat ik niet wist hoe goed ze hier zijn in hechtingen zetten en ik geen enorm litteken eraan over wilde houden. Uiteindelijk zag ik hoe diep de wond was en dat het eigenlijk wel beter was om te hechten, dus dat deed ik maar. Ik moest op een ander bed gaan liggen en de verpleegkundige pakte alle spullen erbij om aan de slag te gaan. Hij zette eerst 2 verdovingsspuiten in mijn kin, zodat het hechten minder pijn zou doen. Nog steeds voelde ik pijn, dus werd er nog een derde spuit in gezet. Hierna werd de wond gehecht met oplosbare hechtingen. Ik voelde nog steeds wel iets, maar het was niet meer extreem pijnlijk gelukkig. Speciaal voor mij gebruikte ze trouwens oplosbare hechtingen, want die zijn normaal gesproken veel te duur om te gebruiken hier. Hierdoor had ik wel het gevoel dat ik in goede handen was. Tijdens het hechten hield ik mijn ogen dicht. Dat leek mij beter, want anders zag ik al die tangen naar mijn gezicht gaan. Achteraf was ik blij dat ik mijn ogen dicht had, want Sophie zei dat ze behoorlijk te keer gingen. Het hechten is uiteindelijk mooi gelukt. Na het zetten van de hechtingen kreeg ik nog een gaasje met jodium en een pleister op de wond. De verpleegkundige die mij hechtte, was erg aardig en deed zijn werk goed. Hij bleek een gespecialiseerde verpleegkundige te zijn, dus als iemand het kon was hij het wel. Helaas wist ik dit wel pas achteraf, toen we naar John gingen om te vertellen wat er gebeurd was. John zei dat ik goed rust moest nemen en dat ik morgen ook maar even niet naar stage moet komen. Dat was wel fijn om te horen, want nu was ik echt niet in staat geweest om morgen weer naar stage te gaan. Toen Sophie en ik naar John liepen, kwamen we Felicia en Marleen daar tegen. Ik vertelde hen ook meteen wat er gebeurd was. Vrijwel meteen hierna haalde zij hun spullen en Emma en Anouk op, want de stagedag zat er namelijk alweer op. Ook aan Emma en Anouk vertelde ik wat er gebeurd was. Iedereen was wel geschrokken, vooral Sophie. Zij had mij namelijk zien vallen en alles van dichtbij meegemaakt. De meiden waren erg behulpzaam. De een droeg mijn tas en de ander ondersteunde mij met lopen. Van weer een ander kreeg ik water om op te drinken. Echt fijn zo'n lieve groep om mij heen. Toen ik thuis kwam, maakte Sophie voor mij 2 boterhammen. Dit was echter geen succes, want ik kon mijn mond nauwelijks open doen. Mijn kaak deed te veel pijn en de verdoving werkte ook nog. Vervolgens maakte Sophie soep voor mij, wat ik wel net weg kreeg en nam ik 2 paracetamol in voor de pijn. Hierna belde ik mijn ouders en Hans om het verhaal uit te leggen. Mijn moeder had al meteen een afspraak bij de tandarts gemaakt en mijn vader zat in de auto en stopte langs de weg om mijn verhaal aan te horen. Van Hans kreeg ik praktische tips onder andere over hoe ik de volgende keer kan handelen als ik mij duizelig voel. Dat was fijn. Na het telefoongesprek stuurde ik ze de foto's door van mijn wond zonder hechtingen en van de wond met hechtingen. Op een gegeven moment kwam de vrouw van de laatste clinic nog langs, om ons een lijstje te geven met spullen wat we eventueel zouden kunnen aanschaffen. Ik zat bij het gesprek, maar ik was erg afwezig. Hierom besloot ik om maar naar bed te gaan. Ik heb even kunnen slapen, maar werd wakker van de pijn. Toen was het ook al weer tijd om te eten. Emma en Anouk hadden pannenkoeken gemaakt, waar ik erg veel zin in had. Ik probeerde het zo goed mogelijk te eten, maar eigenlijk ging dat niet. Na het eten maakte Sophie het huis schoon en ik deed de wc. Ook kwam de naaister nog langs. Ze had voor mij weer een rok gemaakt, van de stof die ik zelf uitgezocht had. De rok was uiteindelijk veel te klein. Zelfs over mijn hoofd kon ik hem amper aankrijgen. De naaister gaf aan dat ze het zou vermaken en dat het morgen of overmorgen weer klaar zou zijn. Dat was fijn, want we zijn hier niet al te lang meer en de rok was wel echt leuk. Toen ik de rok teruggegeven had, belde ik mijn moeder nog even en verzorgde Felicia mijn wond. Hierna ging ik naar bed.

Dinsdag 18 juni:
Vannacht was niet echt een beste nacht. Ik werd 3 keer wakker en was daarbij erg misselijk en had veel pijn. Ik besloot om Hans te berichten. Toen ik vanochtend om iets voor 6 wakker werd, las ik zijn appje. Hierin stond dat ik met John moest overleggen voor een aantal dagen extra rust, want waarschijnlijk had ik toch wel een lichte hersenschudding. Nadat ook Sophie wakker was, vertelde ik dit aan haar. De andere meiden had ik het al om half 7 verteld, want zij waren vroeg opgestaan voor stage en ik was toch wakker. Ik zat even bij hen aan tafel en nam mijn medicijnen in. Hierna ging ik weer terug naar bed. Om 8 uur probeerde ik te ontbijten. Omdat ik misselijk was, had ik daar eigenlijk niet echt zin in. Toch heb ik een eitje op kunnen krijgen. 'S middags lunchte ik met Sophie, nadat ik weer 2 uurtjes geslapen had. De rest van de meiden kwamen toen terug van stage. We kletste even wat, waarna Felicia mijn wond opnieuw ging verbinden. Ik had namelijk de pleister met het gaas er al eerder afgehaald, omdat het erg vochtig was en ik dacht dat het beter was om het even aan de lucht te laten drogen. Nadat het weer verbonden was, las ik een boek en keek ik met Sophie een film. Vervolgens ging ik weer terug naar bed. Om 6 uur werd ik door Sophie en Felicia gewekt toen we konden eten. Eigenlijk moest ik samen met Sophie koken, maar Felicia bood aan om dit van mij over te nemen (,zodat ik kon rusten). Dat was erg fijn. Toen we aan het eten waren, viel mij pas op dat de stroom uit was. Het bleek dat dat al even zo was, dat dat al was toen Felicia en Sophie aan het koken waren. Daarom aten we bij kaarslicht en hoodlampjes haha. Dat had ook wel weer iets. Na het eten wilde ik gaan douchen. Ondanks dat de stroom uit was, ben ik onder de douche gegaan. Ik had een zaklamp tegen het raam in de douche gezet, zodat ik enig licht had. Daarbij kwam ook nog dat mijn wond niet nat mocht worden. Het was even een geklungel, maar het ging redelijk goed. Nadat ik uit de douche kwam, las ik het boek (wat ik van Sophie gekregen had) verder. Ook keek ik nog even een stukje van mijn Netflixserie. Hierna besloten Felicia en ik samen om de wond droog te laten deze nacht. De wond was namelijk nog wat vochtig, dus het leek ons beter om het aan de lucht te laten drogen. 

Woensdag 18 juni:
Na een verschrikkelijke nacht met 5 keer overgeven, sprak ik met Hans. Sophie en ik bleven namelijk vandaag thuis, omdat ik mij nog niet goed voelde. De rest van de meiden waren om half 8 alweer op stage. Nadat ik Hans gesproken had, kleedde Sophie en ik ons om; pakte we onze spullen in en ontbeten we even snel. Hans had namelijk aangegeven dat ik door een arts gezien moest worden, omdat er een kans bestond dat er naast die hersenschudding nog iets anders speelde. Sophie en zaten uiteindelijk om half 10 in de taxi op weg naar het ziekenhuis. Toen wij in het ziekenhuis aankwamen, stonden Anouk en Emma ons op te wachten en waren Marleen en Felicia bij de receptie. Marleen en Felicia hadden al het een en ander voor mij geregeld, zodat ik alleen een formulier in moest vullen en mijn dossier moest ophalen en dan meteen naar een arts toe kon. Uiteindelijk hebben we bij de OPD (Out Patiënt Department) 3 uur gewacht, voordat de vrouwelijke arts tijd voor mij had. Toen mocht ik naar de Emergency komen, waar de arts op ons zat te wachten. Daar werden bij mij controles gedaan en aan mij een aantal vragen gesteld. Nadat dit gebeurd was, gingen Marleen, Emma en Anouk naar huis. Zij moesten namelijk nog boodschappen doen en het had niet echt zin om met z'n 6e op mij te wachten. De arts vertelde dat ik een malariatest moest gaan afnemen bij het lab, dus ik liet daar bloed afnemen. We moesten 20 minuten wachten op de uitslag, dus in de tussentijd zijn Felicia, Sophie en ik wat gaan eten. Bij terugkomst haalde ik mijn uitslag op en ging ik daarmee terug naar de arts. De vrouwelijke arts had een vergadering, dus nu kreeg ik een andere. Hij vertelde mij dat ik geen malaria had en dat hij verder niet echt iets meer voor mij zou kunnen doen, dus nadat ik mijn dossier weer inleverde, gingen we met z'n 3e weer terug naar huis. Toen ik thuis kwam, vertelde ik de uitslag en wat er verder gebeurd was aan de rest van de meiden. Hierna waste ik mijn beddengoed uit, want hier zaten vlekken in door het overgeven van vannacht. Toen dit klaar was, ging ik slapen. Ik werd wakker gemaakt door Felicia en Marleen om te gaan eten. Ze hadden tomatensoep met knoflookbrood gemaakt. De soep kon ik prima eten, maar het brood was lastiger. Uiteindelijk heb ik het wel opgekregen. Lidia kwam ook nog even langs toen we buiten zaten. Ik had haar via de app verteld wat er maandag gebeurd was, dus daar hadden we het nog even over. Nadat ik gegeten had, belde ik mijn vader nog op om te vertellen hoe het gegaan was in het ziekenhuis. Vervolgens maakte ik mij klaar om te gaan slapen. Het was pas 8 uur, maar ik was dood op. 

Donderdag 20 juni:
Vannacht ging het al weer redelijk met mij. Ik had nog wel hoofdpijn; kaakpijn en ik was misselijk, maar ik hoefte niet meer over te geven. Hierdoor heb ik goed bij kunnen slapen. De stroom was vannacht ook gelukkig weer aan gegaan. We hebben denk ik zo'n 36 uur zonder stroom gezeten... Het was echt bloedheet en heel onhandig, dus we waren blij dat de stroom het weer deed. Toen ik wakker was, ontbeten we met z'n alle. Hierna deden Sophie en ik de afwas nog van gister. Ik deed dit op mijn eigen tempo en als het niet ging, gaf ik dat aan. Vervolgens gingen de rest van de meiden voorlichting geven en bleven Anouk en ik thuis. Ik verzorgde voor het eerst zelf mijn wond en daarna ging ik weer even op bed liggen. Anouk zat al die tijd bij mij op de kamer, om te kijken hoe het met mij ging. Echt super lief hoe goed de meiden allemaal voor mij zorgen!! Toen ik wakker werd, doordat de stroom uitgevallen was, praatte ik nog even met Anouk op mijn kamer. Hierna was de stroom weer aan en kwamen de anderen alweer terug van voorlichting. Wat een perfecte timing. Toen Sophie en Marleen terug kwamen van de school, vertelde ze aan mij dat dit onze laatste voorlichtingsles al was, omdat zij volgende week een excursie hebben. Dat vond ik wel jammer, want dan kon ik het niet echt meer afsluiten. Aan de andere kant was ik nu ook niet in staat geweest om voorlichting te geven, dus het was goed zo. De rest van de dag deed ik even rustig aan. Ik las af en toe een boek en ik keek tussendoor even op mijn telefoon. Verder heb ik in bed gelegen en af en toe geslapen en muziek geluisterd. Ook belde ik nog eventjes mijn moeder en paste ik de kleding, die Lidia meegenomen had van de naaister. De rok zat strak, maar ik paste hem nu wel! Verder maakte we met z'n alle nog een lijstje, voor welke spullen we zouden willen kopen voor de donatie. Om kwart over 7 gingen we eten. Anouk en Emma hadden rijst met verschillende groenten gemaakt. Toen ze boodschappen gingen doen voor het avondeten, hadden ze voor mij ook nog credits mee genomen. Echt fijn, want ik was er alweer door heen. Tijdens het eten was de stroom weer uitgevallen... We pakte daarom onze lampen er maar weer bij. Na het eten ging ik weer naar bed toe. Mijn moeder had als tip gegeven om Storytel te downloaden om zo luisterboeken te kunnen luisteren. Ik kreeg namelijk hoofdpijn van het lezen uit een boek en op een scherm kijken was ook niet goed voor mij, dus dan zou ik mij best vervelen hier. Ik was dus bezig in een boek wat ik van Sophie had gekregen, dus ik keek op Storytel of daar ook een luister versie van was en ja wel hoor die was er! Ik spoelde door tot aan hoofdstuk 7, waar ik gebleven was en luisterde vanaf daar verder. In het begin was het wel wennen zo'n (robot)stem, maar later vond ik het echt wel fijn. Nadat ik een hoofdstuk had geluisterd, viel ik in slaap.

Vrijdag 21 juni:
Vannacht heb ik goed kunnen slapen. Ik was wel vroeg wakker, maar daar kon ik mee leven. De stroom was ook weer aan toen ik wakker werd! Even een puntje van blijdschap😃👌. Toen ik wakker was, luisterde ik onder andere mijn boek verder. Na het ontbijt/lunch gingen Sophie, Felicia, Marleen en ik naar Hohoe om te pinnen en om boodschappen te doen bij de Malcom. Ik moest bijna het hele donatiebedrag pinnen, dus ik moest wel mee. Eigenlijk was dit niet slim en had ik beter iemand voor mij kunnen laten pinnen, want ik had al mega hoofdpijn op de weg heen... Toen ik om 2 uur thuis kwam, ben ik meteen naar bed gegaan. Ik kwam er pas om 5 uur uit. Ik had namelijk echt trek, omdat ik sinds half 10 niets meer had gegeten. Ik maakte 2 boterhammen en at nog een paar crackers. Nadat ik dit op had, hielp ik Sophie met koken. Sophie had namelijk al het huis schoon gemaakt (dat hadden we gister namelijk niet meer gedaan) en nu was ze dus bezig met het snijden van de groenten. Ik ging aan de keukentafel zitten en sneed wat wortels. Ook hielp ik met afgieten van de spaghetti en de groenten. Hierna nam ik weer even rust, totdat we konden eten. We aten de restjes van gister, de nasi die Anouk en Emma gister gemaakt hadden en de spaghetti met tomatensaus (,omdat ook de saus op moest). Ik at van allebei een klein beetje. S'avonds keken we nog met z'n alle een oude typisch Nederlandse film (Afblijven van Carry Slee😊). Het was een erg gezellige avond. Om half 11 viel ik in slaap. 

Zaterdag 22 juni:
Dit weekend hebben we niets gepland staan. Voor mij staan deze dagen in het teken van herstellen, dus weer veel rust nemen. De blog wordt hierdoor niet extreem interessant, want ik beleef niet echt iets nu maarja. Rust nemen is nu het enige wat mij kan helpen. Ik vind het wel saai hele dagen niets doen en hopen dat ik mij beter ga voelen, maar het is voor een goed doel. Ik wil namelijk niet chronische hoofdpijn krijgen.
Om 7 uur werd ik zaterdags wakker. Ik bleef nog even lekker liggen. Om 9 uur was Sophie ook wakker, dus stonden we samen op. De rest van de meiden had al ontbeten. Anouk en Emma waren de was aan het doen en Felicia en Marleen zaten nog aan tafel. Ik maakte een broodje met ei en nam mijn medicijnen in. Met z'n 4e kletsten we even wat. Nadat ik mijn ontbijt op had, belde ik mijn vader. Hierna luisterde ik het boek verder in onze kamer en keek ik even een serie op Netflix verder. Voor de lunch hadden Emma en Anouk wentelteefjes gemaakt! Daar had ik echt zin in en omdat het zacht was, kon ik dat ook makkelijk eten. Na de lunch probeerde ik weer te gaan douchen, maar nog steeds was er geen water.. Hierom gingen Emma, Sophie, Anouk en ik maar een film kijken. We moesten nog 3 delen van the hunger games kijken, want we waren al begonnen met de eerste film. Nu keken wij dus de 2e film op de laptop van Marleen. Tijdens de film kwam Lidia nog eventjes langs om onder andere mede te delen dat er zo 2 mannen komen om de donatie spullen af te leveren. Meteen toen de film afgelopen was, kwamen ze langs. Een perfecte timing dus. We pakte alles uit en bekeken de spullen goed. Het zag er echt mooi uit! Nadat we alles hadden weggezet, pakte we het geld. We telde eerst zelf het geld na en daarna telde een van de mannen het nog een keer na. Toen het klopte, zetten we een handtekening en kregen we de bon. Omdat de mannen vanuit Accra naar hier gekomen waren en het al etenstijd was, sliepen de mannen in het huisje waar de andere Nederlandse studenten in gezeten hadden. Nadat alles rond was, gingen zij daarheen. Inmiddels was ons eten afgekoeld, dus warmden we het nog even op. We aten vervolgens plantain met salade. Ik at ook nog wat spaghetti, omdat ik de plantain niet heel goed kon eten met mijn tanden. Na het eten deden Sophie en ik de afwas. Voor de verandering droogte ik af en waste Sophie alles af. Het was erg veel vaat, dus het was een hele kluif. Ik deed dit wel op mijn eigen tempo, want anders kon ik het niet volhouden met mijn hoofdpijn. Toen ik alles in de kasten had gezet, maakte Sophie en Emma popcorn voor bij de film. We zouden namelijk weer een film met z'n alle gaan kijken. Na een tijdje hadden we besloten om Schrek 3 te gaan kijken. Ik had de filmreeks nog nooit eerder gezien, dus de anderen praatten mij bij. Toen we 20 minuten onder weg waren, merkte ik dat mijn hoofd het toch niet trok. Ik ben daarom maar naar bed gegaan.

Zondag 23 juni:
Vannacht was de stroom weer uitgevlogen, dus sliep ik wat minder. Ik ben er ook achter, dat als het warm is, dat ik dan meer hoofdpijn heb. Ook vannacht had ik er daarom dus meer last van. Na als ontbijt weer een eitje met brood gegeten te hebben, luisterde ik mijn boek verder. Ik was al bijna op de helft. Hierna belden we met z'n alle Hans. Dit was de laatste keer dat wij hem spraken voor ons vertrek. Hij belt namelijk om de 2 weken (op een zondagochtend). Nadat we Hans verteld hadden hoe we het hier vonden, belde ik samen met Sophie Hans persoonlijk nog even op. Ik vertelde hem hoe het nu met mij ging (dat ik nog wel steeds last heb van hoofdpijn, maar dat het met de misselijkheid; het overgeven en de wond op mijn kin goed ging). Hans gaf aan dat ik vooral goed naar mijn lichaam moet luisteren en dat als ik voel dat ik nog niet naar stage kan, ik ook niet moet gaan. Als het enigszins gaat, kan ik een aantal uur stage proberen te lopen. Zo kan ik het dan langzaam weer opbouwen. Na het telefoongesprek met Hans lichtte ik mijn ouders hierover in. Bij deze had ik besloten om morgen nog niet naar stage te gaan. Na de lunch gingen Emma, Sophie, Anouk en ik buiten elkaars haren wassen, omdat er nog steeds geen (lijding/douche)water was en het echt nodig was om onze haren te wassen😊. We hadden een opstelling gemaakt, zoals je bij de kapper ook je haren wast. Elk duo had 1 wasteil goed gevult met regenwater en die teil op een kruk gezet. Er stond een stoel voor, waar iemand op kon gaan zitten. De persoon waarvan de haren gewassen moesten worden, zat op de stoel met het hoofd achterover in de bak met water. De 'wasser' stond achter de bak met water om zo de haren eerst nat te maken en daarna te wassen. Tot slot werd er ook nog met cremespoeling gewerkt👌. Het was echt grappig en lekker tegelijk haha. Er liepen mensen langs, die bleven kijken naar ons. Het zou er vast niet uitgezien hebben met die handdoek in onze nek en in onze haren, maar het was wel leuk om te doen. Nadat ons haar weer lekker rook, vlocht Sophie mijn haar in en borstelde ik haar haren door, die vol met klitten zaten door haar krullen. Vervolgens hingen we de natte handdoeken over de waslijn en ruimde we de spullen weer op. Hierna besloot ik om even te gaan slapen. Eerst luisterde ik nog een hoofdstuk van het boek, waarna ik in slaap viel. Om half 6 (!) werd ik weer wakker. Het was toen ook meteen tijd om te eten. Emma en Anouk hadden koude rijstsalade gemaakt met allemaal verschillende groenten erin. Het smaakte goed, al waren de groenten eigenlijk te hard voor mijn tand. Na het eten deed iedereen zijn taak weer. Dit keer was het onze beurt om het huis schoon te maken. Sophie maakte de eettafel en de vloer schoon en ik deed de douche en de wc. Inmiddels kwam Felicia melden dat het water het weer deed!! Zij sprong dus meteen onder de douche. Na haar gingen er nog een paar. Ik besloot om dat morgen maar te doen. Ik had immers toch al mijn haar vandaag gewassen en morgen de hele dag tijd om te douchen. Om 8 uur dook ik alweer mijn bed in, ook al was ik eigenlijk net pas wakker haha.