6 mei t/m 11 mei

Maandag 6 mei:
Vandaag waren we om half 8 bij het Margret Marquart Catholic hospital. Toen we daar aankwamen, schreven we onze namen in een soort studentenboek. Dit wordt gedaan, zodat ze in het ziekenhuis weten dat wij goed zijn aangekomen. Hierna zochten we John op om ons te melden. John vertelde ons dat we, voordat we stage zouden gaan lopen, eerst nog naar de morning devosion zouden gaan. Wij liepen dus met de groep terug naar de voorkant van het ziekenhuis, waar we luisterden naar de morning devosion. Er werd ons vertelt dat dit gedaan werd voor een goed begin van de werkdag. Na een half uur geklapt en gezongen te hebben, liepen we in maatjes naar onze afdeling. Sophie en ik zouden deze week op de 'maternity ward' gaan werken. Daar liggen voornamelijk zwangere vrouwen. De een heeft bijvoorbeeld pre-eclampsie en ligt op de high risk afdeling, terwijl de andere vrouw net bevallen is met een keizersnee. Om 8 uur startten wij onze dienst op deze afdeling. We moesten zelf erg veel initiatief tonen. In het begin zaten we daarom in de teamkamer van de verpleegkundigen en de verloskundigen. Op een gegeven moment zagen wij dat iedereen met de arts meeging naar de high risk patiënten, dus wij liepen ook mee. Daar werden eerst de controles gedaan door de verpleegkundige en daarna werd er door de arts aan de buiken gevoelt om te kijken of de baby nog goed lag. Hierna meette de verpleegkundige nog de hartslag van de baby met een soort echoapparaat. Alles wat de arts en de verpleegkundige was opgevallen en wat ze gedaan hadden, werd opgeschreven in een papieren patiëntendossier. Dit was even wennen, want in Nederland wordt alles digitaal gedaan. Na de high risk patiënten gezien te hebben, volgde we de arts naar de andere patiënten. Daar deden de verpleegkundigen en de artsen hetzelfde als bij de high risk patiënten. Sophie en ik keken mee en voerde een gesprek met de arts en de hoofdverpleegkundige van de ward. Om 11 uur gingen we met de andere Nederlandse meiden lunchen. We aten de resten van de jollof rice (een typisch Ghanees gerecht), dat Lidia gister voor ons gemaakt had. Om 12 uur gingen we weer terug naar onze afdelingen. Na de lunch was er niet echt iets te beleven op onze afdeling, dus Sophie en ik gingen zittend een aantal dossiers van de patiënten doorlezen. Het was lastig te lezen, omdat het handgeschreven was, maar je kon er wel het een het ander uit opmaken. Hierna deed ik een poging om de bloeddruk bij de patiënten te meten. Dit ging alleen niet zo goed. Ze hadden namelijk een heel ander systeem dan dat wij gewend waren. Dit was daarom ook even aftasten. Daarna meette ik ook nog de temperatuur van iedereen op en gaf ik dit door aan de verpleegkundige. Zij noteerde dit in het patiëntendossier. Hierna was onze stagedag al weer afgelopen. We kleedde ons in de wc's om en gingen met de taxi met Lidia en Britt naar Hohoe. Het was best wel een eindje reiden. Uiteindelijk waren we rond 3 uur bij de bank in Hohoe en vanuit daar gingen met de trotro naar een consultatiebureau, wat achter Hohoe ligt. Toen we daar aankwamen, na een erg hobbelige tocht, kregen we water aangeboden en een rondleiding. Daarna keken we naar het consultatieburau, wat nog deels gebouwd moest worden. Na dit gezien te hebben, reden we met de trotro terug naar Hohoe om bij Carlito te eten. Het was inmiddels al 9 uur toen we met de trotro terug naar huis reden. Met de trotro was het best een gedoe, want we moesten wachten totdat de hele trotro vol zat voor we konden gaan en er kwamen steeds maar geen mensen bij. Uiteindelijk zat de trotro vol en konden we rijden. De rit duurde wel langer dan met de taxi, want we stopte vaker. Toen we thuis waren, was de stroom ook nog uitgevallen. Het was daarom extra heet en dus donker haha. Ik was zo moe, dat ik meteen ging slapen.

Dinsdag 7 mei:
Vandaag hebben we in de ochtend en in het begin van de middag weer stage op afdeling met de zwangere vrouwen. Het is nog steeds even wennen. We keken daarom vooral met de artsen mee. Ook probeerden we weer de vitale functies te meten. Dit keer ging het al iets beter dan gisteren, maar we hadden de bloeddrukmeter nog niet helemaal onder controle. Ook probeerde we te beginnen aan onze stageopdracht. We lazen een patientendossier helemaal door en we bekeken onze eerder gemaakte casus. Toen we thuis kwamen van stage, belde ik mijn broertje en mijn ouders op om onder andere mijn stageverhalen te vertellen. Daarna aten we tomatensoep, die Britt al voor ons had klaargemaakt en keken Sophie en ik nog een film. Tijdens het film kijken viel de stroom uit. Dat was zo rond 15.30 uur. We zetten de kaarsjes weer op tafel en pakten de lampjes erbij. Iedereen deed aan tafel iets voor zichzelf, totdat Sophie en ik zouden gaan koken. We wilden plantain (een soort harde banaan) gaan frituren en kippenworstjes gaan braden, maar we kwamen erachter dat de oli op was.... Sophie en ik smeerde ons in met Deet en we gingen op weg naar de markt om oli te halen. Onderweg kwamen we Lidia tegen, die ons vroeg wat we gingen doen. Wij vertelden wat we wilde gaan maken en dat dus de oli op was. Zij liep met ons mee naar een kraampje wat nog open was, waar we oli konden krijgen. Ze liep met ons mee terug en hielp ons ook nog met koken! Ze had ook nog extra saus gemaakt wat we bij de plantain en de worstjes konden doen. Echt super lief. De saus was een soort van tomatensaus met ui en kruiden erin. Het eten was echt heerlijk. Het koken was wel een opgave, want de stroom deed het nog steeds niet. We kookten dus met hoofdlampjes op en hadden een zaklamp ergens in de keuken geplaatst. Dit was een hele ervaring. Na het eten kletste we wat aan tafel en regelde we de financiën. Ook overlegden we wat we eventueel zouden willen met het donatiegeld en wat we zouden willen doen in Ada Foah, want daar gaan we namelijk aanstaande donderdag heen voor 4 dagen (voornamelijk om even uit te rusten). Tijdens de 'bespreking' ging de stroom weer aan!! We waren allemaal zo blij, want het was echt bloedheet geworden omdat de ventilator het dus ook niet deed. Inmiddels was het al half 8, dus de stroom was voor 4 uur uitgevallen. Na die 4 uur was het echt heerlijk om weer licht te hebben en een koel briesje te voelen van de ventilator. Na het eten deed iedereen zijn eigen ding, totdat ik rond half 11 ging slapen.

Woensdag 8 mei:
Ook dit keer stonden we weer om 6 uur op om naar stage te gaan. Na de morning devosion om half 8 gingen Sophie en ik weer naar onze afdeling (maternity ward). Na wat gezeten te hebben en aan onze stageopdracht begonnen te zijn, liepen we weer met de arts mee. Ook mochten we dit keer een babytje temperaturen van nog niet eens 3 dagen oud! Dit was echt zo gaaf om te doen. Op het eind van de stagedag liepen we naar het hoofd van het ziekenhuis toe om de bpvo's (stageovereenkomsten) verder te regelen. Toen dat rond was, schreven we ons uit bij het ziekenhuis. (Je moet namelijk elke dag, als je bij het ziekenhuis aankomt en als je het ziekenhuis als student of medewerker verlaat, je handtekening zetten.) Hierna namen we weer de taxi naar huis. Toen ik thuis aankwam, pakte ik mijn koffer in. We gaan namelijk vanaf morgen 4 dagen naar Ada Foah. Daarna rustte ik wat uit en gingen we eten. Na het eten deed iedereen weer zijn huishoudelijke 'taak' en meteen daarna ben ik gaan slapen.

Donderdag 9 mei:
Om half 10 werden bij ons huisje opgehaald om met de motor naar de eerste basisschool te gaan. Daar maakte we met z'n 7e kennis. Eerst gingen we met de schooldirecteur en een aantal docenten praten over dat we seksuele voorlichting gaan geven aan de klassen. Daarna maakte we kennis met alle schoolkinderen. Ze stonden in rijen op klas en leeftijd ingedeeld. Eerst vertelde de directeur en de docenten iets over ons in het Ghanees aan de kinderen. Vervolgens sprak Lidia de kinderen nog aan. Daarna waren wij aan de beurt. We stelde ons allemaal apart voor en de kinderen zeiden onze naam in koor een aantal keer na. Nadat iemand iets had gezegd, werd er geklapt. Dit was als bedankje voor het spreken. Na het voorstellen, maakte wij 2 groepjes van 3 personen en besloten wij dus zo wie op welke school voorlichting zou gaan geven. (Er zijn namelijk 2 scholen waar we naar toe gaan om voorlichting te geven. Elke groep gaat naar 1 school.) Toen de kinderen klaar waren met spelen (, want ze hadden namelijk even pauze), gingen we met z'n 7e naar een klas toen om de introductieles te geven. Felicia, Emma en Anouk, die op deze school blijven om voorlichting te geven, gaven nu dus ook de introductieles aan de kinderen. De anderen luisterden. Tijdens de 1e les maakten we kennis met de kinderen en vroegen we ze naar hun familie. Ook vertelde we het een en ander over ons gezin. Toen de les klaar was, reden we met de motor terug naar Golokwati om de andere school te bezoeken. Daar spraken we ook eerst met de schoolmanager en de leraren over ons plan. Vrijwel meteen gingen Sophie, Marleen en ik de introductieles geven aan groep 5. De rest luisterden naar onze les. De kinderen in de klas waren zo rond de 11 jaar. Een paar waren er ouder en sommigen waren 9 jaar. Ook wij vroegen de kinderen naar hun familie en stelde ons zelf voor. De docent vertaalde het een en ander aan de leerlingen als ze ons niet begrepen. De kinderen waren enthousiast en deden goed mee. Dat maakte het voor ons ook leuk om les te geven. Ondanks dat ik het spannend vond om voor de klas Engels te praten, vond ik het erg leuk om te doen. Na onze les, kwamen er allemaal kinderen op ons afgerent. We maakten foto's met ze en namen daarna afscheid. Hierna liepen we naar de markt om nog wat kleine boodschappen te doen. Toen we thuis aankwamen, kookte Lidia voor ons spaghetti en pakte we onze koffers verder in. Na het eten maakten we het huis schoon en deden we de afwas. De troto stond om 15.00 uur klaar om ons naar Ada Foah te brengen. Om iets voor 7 kwamen aan in ons huisje in Ada Foah. Het zag er heel mooi uit. We hadden een tuin, waar ook een buitendouche was. Binnen hadden we een bank; 2 badkamers; 2 wc's; een keuken en 3 slaapkamers. De kamers waren voorzien van een ventilator en 1 kamer had een badkamer en een wc aan de kamer. Daar zouden Sophie, Britt en ik gaan slapen. Nadat we geïnstalleerd waren, gingen we pizza eten in een restaurant in buurt. De pizza was lekker en het was erg gezellig, totdat ik half stikte in de kaas van de pizza... Uiteindelijk kwam dat ook weer goed en gingen we weer terug naar ons huisje. Toen we daar aankwamen zagen we op een gegeven moment allemaal kakkerlakken lopen. 2 op onze kamer; 1 op de kamer van Anouk en Emma en 1 in de keuken. We probeerden van alles om ze dood te maken, maar dat lukte allemaal niet. Op een gegeven moment waren we ze kwijt. Hierom zijn Anouk en Emma in de woonkamer gaan slapen en is Britt bij Felicia en Marleen op de kamer gaan liggen. Daar zaten namelijk nog geen kakkerlakken. Ik zette kakerlakkenvallen met een bakje water met olie erin overal door het huis. Hierna zijn we gaan slapen. Het was inmiddels al half 12...

Vrijdag 10 mei:
Vannacht werd ik steeds wakker, omdat ik bang was dat er een beest in de klamboe gekomen was. Daardoor heb ik niet al te best geslapen. Om half 10 gingen we op weg naar het resaurant, waar we gister ook waren om te ontbijten. We kregen versgeperste sinasappelsap; ei; toast met jam; thee en een paar van ons hadden ook nog vers fruit. Het zag er goed verzorgd uit en smaakte erg lekker. Na het eten wachtten we op de taxi. Er was maar 1 taxi geregeld, dus we moesten met z'n 7e in de taxi. Ik zat voorin op Sophie's schoot. Het was verre van confortabel, maar het was wel heel grappig. Gelukkig was het niet al te lang rijden. Toen we in de middag in het Aqua Safari Resort in Big Ada aankwamen, keken we onze ogen uit. Het was zo mooi en luxe! We werden door een gids naar het strand begeleid. Daar zagen we een loslopend paard en een pony bij het stand; een privé zwembad met glijbaan; jetskieën en nog veel meer. Ik had niet verwacht dat dit ook in Ghana zou zijn. Met de groep besloten we om aan het zwembad te gaan zitten. Eerst zwommen we en gooiden we met ballen over en daarna bestelden we drinken aan het zwembad. Het was bijna te mooi om waar te zijn! Na nog een paar uur gezond te hebben, was ik flink verbrand. De laatste periode heb ik daarom ook in de schaduw gezeten. Toen het zwembad dichtging, gingen we eten in het resaurant buiten aan het water. Ik at een wrap met kip en frietjes. Het was echt super lekker, heel westers. Hierna pakte we weer 1 taxi naar ons vakantiehuisje. Nadat ik gedoucht had, zag ik pas hoe erg ik verbrand was. Echt letterlijk alles was verbrand en ook echt flink verbrand. De rest van de meiden schrok er ook echt van. Ik smeerde mij daarom goed in met aftersun en ging slapen.

Zaterdag 11 mei:
We stonden vandaag vroeg op om nog wat aan onze dag te hebben. Ook vandaag gingen we weer ontbijten bij het tentje waar we gister waren geweest. We kregen precies hetzelfde ontbijt als gister. Rond half 9 waren we klaar met ontbijten. Toen werden weer met dezelfde taxi opgehaald en gebracht naar de plek waar we op de boot konden. We huurden een boot met een overkapping en zo vaarden we naar het rumeiland en naar het krokodilleneiland. Op het krokodilleneiland zagen we 3 grote krokodillen in water en we zagen nog 2 konijnen; een pyton en kleine korkodillen, die net geboren waren. Vanuit daar vaarden we naar het rumeiland. Daar kregen we eerst een rondleiding en vervolgens proeften we 3 verschillende soorten rum. Dit was al om 10 uur, dus we zaten lekker vroeg aan de alcohol haha. Hierna vaarden we in de regen weer terug naar het Aqua Safari Resort waar we gister waren, omdat het hard begon te regenen. Vanuit daar pakten we weer de taxi terug naar het resaurant van vanochtend. Omdat er nog steeds maar 1 taxi was en het echt niet confortabel was om voorin op schoot te zitten, besloot ik om met Britt en Marleen in de kofferbak te gaan zitten. Dit zat wat confortabeler en was een heel avontuur haha. Bij het resaurant bestelden we middageten. Na het eten liepen we vanuit het resaurant naar huis. Daar smeerde ik mij opnieuw in met aftersun en ging ik weer slapen. Ik was namelijk echt heel moe, omdat ik bijna 2 nachten niet heb kunnen slapen. Sophie, Britt, Felicia en Anouk zijn ondertussen naar een beachparty gegaan aan de kust. Toen zij rond half 9 thuis kwamen, deed iedereen wat voor zichzelf en gingen we vrijwel meteen daarna slapen.